رویاهای رها

«برای صدمین بار»بر خاکستر شهر پا می گذاریمباد بهاری با گوشواره های آلبالو بینمانحتی هنوز هم فاصله ای به اندازه ی یک نسیم!خاکستر رشتمحکومت کرد که آدم باشیمن که هوّای توآری همیشه هوای تو بودهدر تمام اندام هاچشم می گردانمانسانی نیستو نه انسان نماییشهر شهروندانش را قورت دادهخاکسترشاناین میانما را دور می خواهد!تو آه کشیدی که شهر خاکستر...عشق شعله ور...باد بهاری بینمان هنوز....حیوانات وحشیآهسته و سینه خیزاز خاکستر بر می خیزندگوشت بدنشان آویزانهنوز درندههنوز بد اندیششهر شهروندانش را بالا آوردهبرای صدمین بارروح درندگاناز ما عبور می کندبه همراه نسیم بهاریبا گوشواره های آلبالورها رادچهارشنبه 1401/12/17ساعت19:37 رویاهای رها...

فقط عشقت برام می مونه عزیزم می دونم بمونی برام...«برای عشق»سکوتت معبد زیبای لب هایتنگاهت نغمه نغمه چشمه ی آیتبخوان نام مرا گرم است آوایتطنین دلکش اصوات زیبایترها هستم میان سینه ی پاکتاگر تنهام من با قد و بالایتبخوان نام مرا می لرزم از عشقتبزرگ و پاک ودلخواه است دنیایتعسل چشمم عسل در کام داری تودلم گرم است بر امروز و فردایتشکارم من شکار شیر شیر افکنچه آرامم ولی در دست دانایترها برنجکارسه شنبه 1401/11/25ساعت 19:50 رویاهای رها...

«عطش خواندن یک شعر»صدای پوتین سربازانتانک های اهدایی غربصدای دخترکان زیبای اوکراینپوتین های جنگ جهانی سومهمسایه های مشوش بالای نقشهزمین بازی آنجاستحدفاصل روسیه و اوکراینو اروپایی که با ذغال سنگ گرم می شودطبق معمول زمین ما زمین گذرخاکی از ابتدا در توبرهاینجا فریاد یک شهردر عطش خواندن یک شعردهانت را می بویند نکند گفته باشی شعرمابین صدای چکمه ها،چکامهفهم ،ادراکشعر یعنی اینو فریاد یک شهردر عطش خواندن یک شعرآخرین درخشش های امید جمعیهنوز عده ای زنده اندزیر آوار های نامرئیاین میانه طفلی زیبا ناف می برد از مادربرای ادامه ی زندگی زیر آوارهای نامرئیمن دنبال معناشعر یعنی چهشعر عصاره ی جان یک فرهنگهمان که می ریزد در کام یک نوزاد زیر آوارهای نامرئیفریاد یک شهر در عطش خواندن یک شعرشعر یعنی احساس انسانیانسان یعنی اُنس یعنی جماعتچین این را خوب می فهمدگفتن شعری زیر آواررها راددوشنبه 1401/12/1ساعت21:25 رویاهای رها...